САРМУҲАРРИР
ЭҲСОН САФАРЗОДА 21.07.1989 дар ноҳияи Абдураҳмони Ҷомӣ дар оилаи зиёӣ таваллуд шудааст. Баъди хатми литсейи хонандагони болаёқати ноҳияи Абдураҳмони Ҷомӣ (с.2007) ҳуҷҷатҳояшро ба ихтисоси журналисти байналхалқии факултети журналистикаи ДДМТ (ҳоло ДМТ) супорида, соли 2012 онро бо дипломи аъло хатм намудааст.
Фаъолияти кории Э. Сафарзода аз Муассисаи давлатии телевизиони «Сафина» (солҳои 2007-2008) шуруъ гардида, дар муассисаи мазкур дар вазифаи муҳаррири идораи барномаҳои фарҳангии телефизиони «Сафина» фаъолият кардааст. Солҳои 2008-2009 дар факултети журналистикаи ДМТ ба ҳайси танзимгари синфхонаи компютерӣ фаъолият кардааст. Аз соли 2009 то декабри 2010 дар нашрияи «Ба қуллаҳои дониш»-и ДМТ дар вазифаҳои мухбир ва котиби масъул фаъолият намуда, як муддат иҷрокунандаи вазифаи сармуҳарририи нашрияро низ ба ӯҳда дошт.
Аз январи соли 2011 то апрели соли 2014 фаъолияташро ба ҳайси муҳаррири шуъбаи мактабҳои олии ҳафтаномаи «Омӯзгор»-и Вазорати маориф ва илм идома додааст. Аз апрели соли 2014 то январи соли 2023 дар вазифаи сардори Маркази матбуотии Вазорати маориф ва илм кору фаъолият намудааст. Аз моҳи январи соли 2023 то 9-уми августи соли ҷорӣ дар вазифаи сармуҳаррири маҷаллаи «Маърифати омӯзгор» фаъолият намуда, ҳоло сармуҳаррири нашрияи «Омӯзгор» мебошад.
Дар баробари кору фаъолият Э. Сафарзода баъди хатми донишгоҳ дар шуъбаи аспирантураи ДМТ (солҳои 2012-2018) низ таҳсил намуда, дар мавзуи «Масъалаи ҳуввияти миллӣ дар публитсистикаи С.Айнӣ» пажуҳишоти илмӣ бурда, вобаста ба мавзуи мазкур мақолаҳои зиёдеро низ рӯи чоп овардааст. Ҳамзамон, соли 2019 рисолаи номзадиашро бомуваффақият дифоъ намудааст.
Муаллифи 4 монография, 1 дастури таълимию методӣ, мураттиби 2 маҷмуаи мақолаҳо, муаллифи 20 мақолаи илмӣ ва зиёда аз 150 мақолаи публитсистӣ, методӣ, оммавӣ ва таълимию тарбиявӣ мебошад.
Дорандаи нишони «Аълочии матбуоти Ҷумҳурии Тоҷикистон» (2012), «Аълочии фарҳанги Ҷумҳурии Тоҷикистон» (2013), «Аълочии маориф ва илми Ҷумҳурии Тоҷикистон» (2014), «100-солагии Матбуоти тоҷик» (2018), барандаи Ҷоизаи Иттифоқи журналистони Тоҷикистон ба номи А.Лоҳутӣ дар соли 2019 ва барандаи ҷоизаи “Сухангӯи беҳтарин” ба номи Иқбол Тешаев (2021) мебошад.
Оиладор, соҳиби 3 фарзанд.
ҶОНИШИНИ САРМУҲАРРИР
Абдурауф Муродӣ 1 апрели соли 1961 дар деҳаи Хўҷапанҷи шаҳри Панҷакент таваллуд шудааст. Таҳсил дар мактаби деҳаро бомуваффақият ба итмом расонда, баъдан омўзишгоҳи омўзгории Панҷакент (1981) ва факултаи филологияи тоҷики Донишгоҳи давлатии омўзгории Тоҷикистон ба номи С. Айниро (1985) бо дипломи аъло хатм кардааст.
Дар шаҳри Роғун ба сифати омўзгори мактаби миёна ва ҷонишини сармуҳаррири нашрияи “Нурафшон” оғози фаъолият намудааст. Солҳои 1992-2001 дар Панҷакент омўзгори гимназия, мушовири шуъбаи маориф ва раиси бахши Бунёди байналмилалии забони форсии тоҷикӣ будааст. Дар кори таъсис ва нашри маҷаллаҳои “Дайри муғон” ва “Сомониён” (нашрияҳои ҳукумати шаҳри Панҷакент) фаъолона ширкат варзида, соле чанд дар вазифаи ҷонишини сармуҳаррири ин маҷаллаҳо кор кардааст. Аз соли 2002 ҷонишини сармуҳаррири нашрияи “Омўзгор”-и Вазорати маориф ва илми Ҷумҳурии Тоҷикистон мебошад.
Аз овони донишҷўӣ ба эҷоди бадеӣ машғул шудааст ва навиштаҳояш пайваста тавассути маҷаллаву рўзномаҳо ба табъ расидаанд. Муаллифи китобҳои “Дили гарм” (ҳикояҳо, 1997), “Мўйлаб” (ашъори хаҷвӣ), “Ҷасорат” (қиссаи ҳуҷҷатӣ), “Аз нешханд то нўшханд” (ҳаҷвияҳо, 1999), “Лутфи Худованд” (назму наср, 2000), “Шукуфти ғунчаи лабҳо” (ҳикояҳои ҳаҷвӣ, 2006), “Анори дона-дона” (2005), “Чошнӣ” (ашъори ҳаҷвӣ, 2009), “Ман ошиқи Наврўзам”, “Паҳнои меҳр”, “Дарункўб” (2012), “Бархез, баҳор омад” (2017), “Пайкори мўрон”, “Гулбарги андеша” (2019) ва қиссаи ҳаҷвии “Ману занам” мебошад. Силсилаи бардавоми навиштаҳои ҳаҷвии ў “Анори дона-дона” аз ҷониби хонандагон истиқболи гарм ёфтаанд.
Китоби “Биё, то қадри якдигар бидонем!” (2009) сафарнома буда, бо сабки хосу ҷолибе нигориш ёфтааст. Китобҳои “Дилнавоз”, “Посдори ҳақиқат”, “Дар шоҳроҳи хирад” ва “Анҷумани дўстон”-аш аз кору пайкори бархе аз ҳамдиёрони маъруфамон ҳикоят мекунанд. Мақолаҳои илмию методии ў дар китобҳои “Дурахши вожаҳо”, “Ҷашнномаи мактаб” ва “Паёми мушовир” гирд оварда шудаанд. Як силсила ашъори ҷавоншоирони ўзбекзабони Тоҷикистонро ба тоҷикӣ тарҷума кардааст.
Намунаҳое чанд аз эҷодиёташ ба забонҳои русиву ўзбекӣ тарҷума ва чоп шудаанд. Китоби “Як танўр кулча”-аш соли 2013 ва китоби “Пайкори мўрон”-аш соли 2018 аз ҷониби Вазорати фарҳанги ҷумҳурӣ “Китоби сол” эътироф шудааст. Намунаҳо аз навиштаҳояш дар китобҳои дарсии “Забони тоҷикӣ” (барои мактабҳои таҳсилоти миёнаи умумӣ) ва дар чанде аз дастурҳои таълимӣ оварда шудаанд.
Дорандаи нишонҳои “Аълочии маорифи Тоҷикистон”, “Аълочии фарҳанги Тоҷикистон”, “Аълочии матбуоти Тоҷикистон”, барандаи Ҷоизаи Ҷамъияти умумииттифоқии “Знание”, Ҷоизаи ИЖ Тоҷикистон ба номи Абулқосим Лоҳутӣ ва нишони “Сухан” мебошад.
Барои китоби эпиграммаҳои ҳаҷвии “Пайкори мўрон” соли 2019 барандаи Ҷоизаи Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон ба номи С.Айнӣ гардидааст.
Соли 1996 ба узвияти Иттифоқи журналистони Тоҷикистон ва соли 2004 ба узвияти Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон пазируфта шудааст.